Procesy odnowy są związane z obecnością dojrzałych komórek macierzystych (adult stem cells) w tkankach i narządach oraz z heterogennymi ich populacjami krążącymi we krwi, które w razie potrzeby są uwalniane ze szpiku kostnego. Komórki te są obdarzone zdolnością do multipotencjalnego różnicowania się w dojrzałym organizmie (8). Brak antygenów zgodności tkankowej klasy II (MHCII) oraz hamowanie aktywności limfocytów T i B zapobiega odrzucaniu przeszczepów alogenicznych i ksenogenicznych z udziałem tych komórek (9-12). Inną zaletą tych komórek macierzystych jest możliwość uzyskania większej ich liczby w hodowli in vitro w porównaniu z hodowlą bardziej zróżnicowanych komórek. 

 

Komórki macierzyste nie tylko są wykorzystywane w inżynierii tkankowej do regeneracji uszkodzonych tkanek, ale coraz częściej stosuje się je w terapii genowej jako komórki aktywnie wytwarzające czynniki wzrostu (FGF – fi broblast growth factor – czynnik wzrostu fi broblastów, VEGF – vascular endothelial growth factor – czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego, BMP4 – bone morphogenic protein 4 – białko morfogenetyczne kości 4) oraz czynnik transkrypcyjny Sox-9, który przyspiesza proces regeneracji, m.in. serca, kości i chrząstki (13-15).

 

Dynamiczny proces wzrostu poroża jeleniowatych wymaga aktywizacji i udziału wielu różnych typów komórek. Istotną rolę w inicjacji i kontynuacji tego procesu odgrywają komórki macierzyste. Stabilną linię komórek porożogennychMIC-1 (nazwa linii wprowadzona w patentach) – dorosłych mezenchymalnych komórek macierzystych, wyprowadzono z rosnącego poroża jelenia szlachetnego (Cervus elaphus). Hodowane komórki charakteryzują się szybkim wzrostem i praktycznie są „nieśmiertelne”, wymagają nieskomplikowanych, standardowych procedur ogólnie przyjętych i stosowanych w pracowniach hodowli komórek. Z łatwością można je transportować, a także zamrażać i przechowywać w ciekłym azocie.